Ze loopt langs het kantoor waar hij met gebogen rug naar zijn beeldscherm zit te turen. ‘Baas! Je moet weg!’ roept ze ineens. ‘Je vergadering is twee minuten geleden al begonnen!’
Hij kijkt verschikt op en schiet overeind, waarbij hij bijna een beker (waarschijnlijk koude) koffie over zijn broek gooit. ‘O, verdorie! Hoe… Hoe laat is het dan? Waar zijn mijn vergaderstukken?’
Ze komt zijn kantoor binnen. ‘Hier, op je tafel. Onder dat gebruikte zakdoekje en die nagelknipper.’ Ze laat het aan hemzelf om ze eronderuit te vissen.
‘Ach ja, bedankt. Heb jij nog gecheckt of Hans er ook is? Ik moet hem spreken over die begroting.’
‘Dat heb je me gisteren ook al gevraagd. Ja, hij is erbij.’
Baas hoort het maar half. Verwilderd kijkt hij om zich heen. ‘En eh… die presentatie die ik moest houden, heb je die al voorbereid?’
‘Die heb ik je vanmorgen gegeven, weet je nog?’
‘Nee, daar weet ik niets meer van. Weet je het zeker?’
‘Ja hoor. Kijk, hier is hij al.’ Ze pakt een USB stick uit zijn geopende attachékoffer.
‘Sorry. Wat stom van me. Ik vergeet alles de laatste tijd! Ik begin oud te worden.’
‘Ach welnee. En trouwens: Ik vergeet zo vaak iets.’
Hij staat stil, kijkt haar met grote ogen aan: ‘Hoezo? Wat vergeet jij dan allemaal?’ Paniek vlamt op in zijn ogen. ‘Jij heb toch het volledige overzicht hè? Wat ik nog moet doen, de deadlines… Jij weet het allemaal. Toch?’ Hij kijkt haar aan met de hulpeloosheid van een kind dat zijn moeder is kwijtgeraakt in een bomvolle Ikea.
‘Tuurlijk,’ haast ze zich te zeggen. ‘Ik weet precies waar je mee bezig bent, wat je nog moet doen en natuurlijk ook wanneer je vrouw jarig is en zo.’
‘Maar waarom zeg je dan dat je iets vergeten bent?!’
‘Nou ja, ik bedoel dat iedereen weleens iets vergeet. Het was meer eh… ter geruststelling. Ik vergeet natuurlijk nooit écht iets. En schiet nu maar op, ze wachten op je. Ik bel wel even dat je wat verlaat bent.’
Terwijl ze zich omdraait, bedenkt ze dat dit wel het aller-allerstomste is wat ze had kunnen doen. Als secretaresse tegen je baas zeggen dat je weleens iets vergeet, hoe haalde ze het in haar hoofd? Zij, zijn wandelend geheugen! ‘Maak je geen zorgen. Ik help je overal aan herinneren. Echt,’ benadrukt ze nog maar eens.
‘Inderdaad, daar heb ik je tenslotte voor.’ Hij begint de vergaderstukken in zijn koffer te stoppen.
Als hij langs haar heen loopt, kucht ze even. ‘Trouwens, morgen is het secretaressedag.’
***********************************************************************************
Wil je me helpen door mijn korte thriller “Paspoort naar vrijheid” te nomineren voor de kwartaalprijs van Vrouwenthrillers? Dat zou fijn zijn! Het enige wat je hoeft te doen is dit formulier invullen: http://tinyurl.com/3gxux5s Bij ‘Antwoord’ vul je de titel in. Bedankt!
***********************************************************************************
7 reacties op “Extern geheugen”