Een derde?

‘Soms denk ik dat ik best nog een derde zou willen.’ Hij zegt het terloops.
‘Een derde wat? Een derde wijntje?’ Grap ik.
Mijn man kijkt naar het geboortekaartje dat op onze kast staat, van vrienden die onlangs weer papa en mama zijn geworden.

Bevallingsverslaving
Ik zeg het ook wel eens hoor, voor de grap. Om hem op stang te jagen. En stiekem zou ik het ook best willen. Alleen heeft het bij mij vooral te maken met mijn bizarre bevallingsverslaving. (Ik heb het ooit geprobeerd te googelen, maar ik lijk de enige ter wereld met deze ‘afwijking’). Echt, het lijkt me heerlijk om nog eens mee te mogen maken. Het probleem is alleen dat ik niet zo’n fan ben van het negen maanden durende voortraject. En laten we het minstens achttien jaar durende post-bevallingstraject niet vergeten. Kinderen zijn geweldig maar ze kosten klauwen met energie. En geld natuurlijk.

Taxi
En je moet een grotere auto. Het hele bedritueel ‘s avonds duurt minstens een kwartier langer. Al die kinderziektes weer. Waterpokken, pseudokroep, de vijfde ziekte. Ik krijg al wallen onder mijn ogen als ik eraan denk. Als ze wat ouder zijn ben je net zo’n taxicentrale als ze alle drie apart naar judo, zwemmen en musicalles geëscorteerd moeten worden. En nog later, als ze gaan stappen, moet je ze zeker elke vrijdag en zaterdag midden in de nacht op drie verschillende locaties gaan oppikken?

Zak van Max
Hoe kom je daar zo ineens bij?’ zeg ik.
‘Gewoon. Ik moest eraan denken toen jouw zus afgelopen weekend hier was, met haar drie kinderen. Het lijkt me gewoon zo leuk.’
Hartstikke leuk, inderdaad. Denk ik bij mezelf. Voor mijn zus.
‘Ik vind zoveel leuk, maar dat hoef ik toch ook niet allemaal te hebben?’ zeg ik hardop.
‘Jammer dat je dat nooit denkt als je aan het winkelen bent.’
Ik grom. ‘Winkelen en kinderen zijn niet met elkaar te vergelijken.’
‘Ze kosten allebei heel veel geld.’
‘Kleren stop je in de Zak van Max als je ze beu bent.’

Hond
‘Ach ja, het was maar een idee.’ Het is even stil. ‘En een hond dan, is dat niks voor ons?’
Een hond. Getver. Honden stinken. Ze willen constant op schoot. Ze verharen, wat betekent dat je nóg vaker moet stofzuigen. Je moet ze een paar keer per dag uitlaten, ook om elf uur ‘s avonds en ook als het regent. Of erger: vriest.
Ik schenk nog een wijntje voor ons in.
‘Schat, zo’n derde hè, misschien is dat toch wel een leuk idee.’