Ik betwijfel of het de komende twee weken veel gaat worden met dat bloggen hier vanuit ons afgelegen blokhutje in Deutschland. Mijn man heeft vergeten een fatsoenlijk toetsenbord mee over de grens te nemen -pure sabotage als je het mij vraagt- en zoals iedereen weet is zo’n laptoptoetsenbord een marteling voor je polsen.
Leedvermaeck
Eigenlijk moet je op vakantie ook andere dingen doen dan schrijven. Wandelen in de bossen bijvoorbeeld, of slenteren door het zeven huizen tellende gehucht waar je nog tien dagen en nachten ingekwartierd zult zijn. Je kinderen zoet houden met bezoekjes aan wildparken en subtropische zwemparadijzen, hun opa’s en oma’s laten overkomen ter vermaeck (dat krijg je ervan als je twee uur van huis je vakantie doorbrengt) of uit eten gaan. Want zelf koken betekent ook afwassen. Op de ouderwetse manier, als je tenminste nog weet hoe dat moet.
Üdelhoven
Daarom zijn we een soort van noodgedwongen (altijd iets anders de schuld geven, dan lijk je minder lui) gaan eten in het enige restaurant dat dit gehucht rijk is: “Die Pfeffermühle”. Zo’n dorpscafé met een sigarettenautomaat aan de buitenmuur en een kegelbaan van binnen. O ja, ze serveren er ook eten hoor. Driepersoons schnitzels, Schweinesteak mit Dicke Bohnen und Salzkartoffeln of voor de kleinere trek gewoon ein Brat- oder Currywurst. Dat eet je dan tussen de cafébezoekers aan een tafeltje in de hoek, omringd met vitrines vol stoffige voetbalbekers en teamfoto’s van het 5e van Üdelhoven, door de jaren heen. Toffe kapsels hadden ze toen (weinig verschil met 2011 overigens). Maar het eten smaakte prima en de prijs was ook sehr gemütlich.
Dikke pens
Inmiddels zijn we terug en zoals je merkt zit ik zelfs achter de laptop. Maar ja, een nieuw probleem dook op: Ik ben volgevreten en te moe. Het is allemaal de schuld van het dorpsrestaurant en mijn man die het toetsenbord vergat. Niet de mijne.
En wat dan nog. Ik heb vakantie.
***********************************************************************************
Wil je me helpen door mijn korte thriller “Paspoort naar vrijheid” te nomineren voor de kwartaalprijs van Vrouwenthrillers? Dat zou fijn zijn! Het enige wat je hoeft te doen is dit formulier invullen: http://tinyurl.com/3gxux5s Bij ‘Antwoord’ vul je de titel in. Bedankt!
***********************************************************************************
9 reacties op “Ik was ‘t nie”