Wowattus?

‘Aaargh! Ik heb wowitis!’ gilde ik vanmorgen toen ik in de spiegel keek.
‘Wowattus?’ vroeg mijn man slaperig.
‘Wowitis!’ gilde ik nog een keer. ‘Weet je wel. Dat je oog dikker dan je tiet is!’

Dat laatste verzon ik natuurlijk. Maar wowitis bestaat echt hoor. Nou ja, laat ik het zo zeggen: op Curaçao, waar mijn schoonzusje sinds een aantal jaren woont, is dit een veelgebruikte term voor elke denkbare afwijking in de buurt van je oog. “Wo” betekent oog in het Papiaments. Je plakt er “itis” achter en zie daar: een ernstig ziekte is geboren! Rode doppen van het blowen? Niks ervan, wowitis heet zoiets. Zijn je ogen opgezwollen na een avondje stappen? Nee hoor, gewoon een standaard wowitis.

Strontvervelend
Of een doodgewoon strontje dus, zoals in mijn geval. Een dik, rood en jeukerig plekje onder mijn rechteroog. En wat een timing heeft het. Nooit heb ik een strontje. Echt nooit. Behalve op die ene dag in de vijf jaar dat ik een pasfoto moet laten maken. Geweldig. Nu zit ik er nog jaren aan vast. Elke keer als ik mijn paspoort moet tonen (erg vaak natuurlijk, ik ben een echte globetrotter met mijn twee kleine kinderen en een man met vliegangst) zal men er op inzoomen.

Maglite
Iedere keer opnieuw zal zo’n agent met de achterkant van zijn hand tegen mijn foto tikken en met een streng gezicht vragen: ‘Wat heeft u hier onder uw oog, mevrouw Moneypenny?’
En ik braaf antwoorden: ‘Een strontje, meneer de agent.’
Een strontje! Een fucking strontje! Wie in godsnaam heeft die naam ooit bedacht? Zelfs via Google kwam ik er niet achter. Wat ik wel ontdekte, is dat men het ook wel hordeolum noemt. Hor-de-o-lum! Zie dat maar eens uit je strot te krijgen als zo’n diender van de wet met zijn Maglite op je gezicht staat te schijnen.

Röpke
En daarom verzonnen die Antillianen dus wowitis. Ik snap het. Echt. Ik snap ineens ook beter de ziekte van Röpke, een vermoedelijk erfelijke aandoening binnen mijn familie. Iedereen krijgt er vroeg of laat last van. Mijn vader had bijvoorbeeld al vroeg de ziekte van Röpke: meer haar op z’n kont dan op zijn köpke. Oom Harrie werd ook regelmatig geplaagd door Röpke: meer verstand in d’n elleboog dan in ‘t köpke. Zelfs als de klachten zeer vaag waren, was het toch telkens weer die verdraaide Röpke.

Doktersadvies
Ikzelf houd het maar bij wowitis, daar kun je tenminste mee voor de dag komen. Ik denk zelfs dat je je er heel goed mee zou kunnen ziekmelden: ‘Sorry baas, ik kan echt niet werken vandaag, ik ben zó beroerd. Volgens de huisarts heb ik wowitis’. Reken maar dat je baas meteen stil is. Tenzij hij ook familie op de Antillen heeft natuurlijk. Maar laten we daar even niet van uitgaan. Dan zou de wet van Murphy in werking treden en dat wordt weer een hele andere blog.