Indianenverhalen

Ik weet dat je het niet mag zeggen. Althans niet hardop. Maar echt, mijn kinderen zijn de leukste van de hele wereld. Geloof me nu maar.

Toen ik zelf nog geen kinderen had, vond ik die verhalen van collega’s over hun kinderen zo vreselijk oerstom en saai. Wat ze allemaal uitvraten (o, die kleine boef toch!), wat ze allemaal al konden (nou èn?) en wat voor grappige versprekingen ze hadden. Die laatste daar kon ik soms nog wel om lachen. Dus daarom breek ik voor één keer met mijn regel om nooit, maar dan ook nóóit ‘zo’n moeder’ te worden.

***

We liepen door het bos:
‘Mama, pas op! Dadelijk komen de indianen.’
‘Nee lieverd, die wonen heel ver weg. Hier zijn geen indianen.’
‘Dan wil ik daar een keer naar toe.’
‘Waar naar toe, naar de indianen?’
‘Nee, naar heel ver weg.’

***

‘Kijk mama, mijn poepie heeft oogjes. Heb ik helemaal zelf gemaakt. Met mijn billen.’

***

‘Ik heb mijn boterham op en Baby een flesje. Baby krijgt geen boterham hè?’
‘Nee, inderdaad. Daar is Baby nog te klein voor.’
‘Nee en Baby heeft ook nog geen tandjes!’
‘Precies, baby’s hebben geen tandjes. Jij had ook nog geen tandjes toen je een baby was.’
‘En ook geen oren, hè mama?’

***

‘Mama, ik kan niet slapen.’
‘Zal ik dan nog een verhaaltje voorlezen?’
‘Is goed. Maar als mama dan klaar is met het verhaaltje kan ik nog niet slapen hoor.’

***

Zoon bladert in de brochure van de H&M.
‘Kijk mama, dit is een mooie armband voor jou. Moet je kopen.’
‘We kunnen niet zomaar alles kopen wat we leuk vinden. We hebben ook geld nodig voor boodschappen en dingen als vakantie en speelgoed.’
Even stilte.
‘Wat een lelijke armband hè mama?’

***

Mama: ‘Wat zit je toch met je hand in je broek, heb je buikpijn?’
‘Nee mama, ik heb piemelpijn.’

***

Mama:  ‘Pas op, je moet niet zomaar de straat oversteken, dadelijk bots je met een auto.’
Zoon: ‘Ja en dan ga ik onder de grond en dan zie ik papa en mama nooit meer en dan zijn ze heel verdrietig. Dat moeten we niet hebben hè?’

***

‘Mama, zullen we verstoppertje spelen?’
‘Is goed jongen. Begin jij maar.’
Even later: ‘Kom maar mama, ik zit verstopt! Maar je mag niet achter de bank kijken hoor.’