Mijn oudste zoon en ik lopen samen van de kleuterschool naar huis. Het is het moment waarop ik hem probeer voor te bereiden op het naderende einde van onze kat. ‘Je weet toch dat Boris al oud is hè? En dat hij veel pijn heeft?’
Mijn zoon knikt, hij voelt dat dit een Belangrijk Gesprek gaat worden.
Mijn zoon knikt, hij voelt dat dit een Belangrijk Gesprek gaat worden.
‘Boris heeft zo veel pijn dat de dierendokter denkt dat het beter is als hij voor altijd gaat slapen.’
‘Gewoon dood dus?’
‘Eh… ja. Eigenlijk wel.’
Dit is een column voor Ze.nl. Lees hier verder.
8 reacties op “ZeMama column: Lievelingspoes”