Ik heb een vriendin wiens moeder altijd zegt als het over mij gaat: ‘Bedoel je die van Stinkie doe de deur eens open?’
In een ver, ver verleden (mijn studententijd) woonde ik samen met mijn toenmalige vriend die ik de bijnaam Stinkie had gegeven. Hij stonk niet, dus het sloeg helemaal nergens op. Schaamteloos als ik was in die tijd, gebruikte ik het overal. Blijkbaar ook een keer toen ik met twee volle boodschappentassen bij ons appartement aankwam. Ik riep naar boven, door het openstaande raam de legendarische woorden: ‘Stinkie doe de deur eens open’, terwijl mijn vriendin en haar moeder ergens een eindje achter mij liepen. Ik had daar geen idee van en als ik het wel had gehad, zou het me niet verbazen als ik hetzelfde had gedaan.
Het is inmiddels 2010, pakweg vijftien jaar na dit incident en nog steeds ben ik voor mijn vriendins moeder ‘die van Stinkie doe de deur eens open’. Mijn toenmalige vriend is al lang van zijn bijnaam af of heeft misschien een nieuwe, leukere bijnaam inmiddels, maar ik ga voor mijn vriendins moeder voor altijd door het leven als ‘die van Stinkie doe de deur eens open.‘ Hoe gênant.
Ik had er geen idee van, totdat mijn vriendin het me een paar weken geleden terloops vertelde. Ik wou dat ze het niet had gezegd. Ik durf haar moeder nooit meer aan te kijken.
2 reacties op “This is how I will be remembered”