De laatste tijd is het me een aantal keer overkomen dat ik iemand van vroeger tegenkwam en verschrikt dacht: Jezus! Ben ik óók zo oud?!
Mededertigers
Mijn mededertigers. Ze zaten bij me in de klas. Lang geleden, toen ze hun rimpelige hoofd nog niet vol smeerden met make up maar gezonde, blozende wangetjes hadden. Met blonde vlechtjes in plaats van grijzende haren, gecamoufleerd met Kruidvat haarverf. Ze droegen nog geen vormloze zakken van Miss Etam om hun postnatale buikjes maar zeurden hun ouders de oren van hun hoofd voor het juiste truitje van Oilily.
Nu hebben ze kinderen bij zich. Geen poppen in speelgoedbuggy’s maar echte, huilende kinderen met snotneuzen die zeuren om lolly’s en heel hard roepen dat ze moeten poepen midden in de V&D op het hoogtepunt van het prijzencircus.
Studententijd
Mijn mededertigers. Ik ken ze uit mijn studententijd, ruim tien jaar geleden. We dronken de hele dag bier en blowden onze hersens door onze oren naar buiten. We liepen alle concerten af in de meest waanzinnige, alternatieve kleding. We schopten overal tegenaan. We staakten, tegen de afschaffing van studiefinanciering en zo. Natuurlijk gingen we ook wel eens naar een college. Maar niet te vroeg hoor, eerst die vreselijke kater wegslapen in het nest van een one night stand wiens studentenhuis dichter bij de kroeg lag dan ons eigen en van wie we ons ‘s ochtends afvroegen of we hem wakker moesten maken omdat hij bij ons in de klas zat of studeerde hij toch elders?
Mijn voormalige studie- of huisgenoten drinken nu rosé of als ze heel hip willen zijn: prosecco. Op een vroege zondagavond op een terrasje. Maar niet te laat hoor, want de babysit wacht en morgen moeten ze weer aan het werk. In de IT of marketingmanager. Een van mijn exen bleek tegenwoordig zelfs advocaat te zijn. Ooit hadden we iets moois met elkaar. Waarom had ik hem ook alweer aan de kant geschoven? Ik geloof dat hij een bierbuikje begon te krijgen. Toen hij laatst weer voor me stond viel het eigenlijk best wel mee. Als ik het tenminste vergelijk met andere mannen in mijn omgeving.
Hobby’s
Mijn mededertigers. Hobby’s hebben ze niet meer. Ze fotograferen wel eens. Voornamelijk de kinderen. Reizen? Nee, wel plannen gehad voor een wereldreis. Altijd nog eens naar Australië of Canada willen gaan. Het is er nooit van gekomen en nu hebben ze kinderen. Ach, Centerparcs is ook leuk hoor, gezellig met de schoonfamilie. En gourmetten kun je beter in zo’n huisje doen dan thuis, waar de vettige baklucht in de gordijnen trekt om er nooit meer uit te komen.
Ik schrik van mijn leeftijdsgenoten. Ze maken dertigers te schande! In mijn beleving zie ik er veel jonger uit, veel hipper. Niet zo saai en nietszeggend. Rimpelig, vadsig, uitgeblust. Wacht eens even… zouden zij dat misschien ook denken over mij?!
14 reacties op “Nostalgie, de desillusie van het ouder worden”