Wat een hel, zo’n eerste werkdag na de kerstvakantie. Je weet dat je er doorheen moet maar toch valt het zwaar. Niet in het minst omdat het Nieuwjaar is geweest en je gewoon wéét dat er straks weer ladingen collega’s langs je bureau zullen trekken om je te kwellen met hun met hun beste wensen, vergezeld van natte zoenen. Die beste wensen wil ik wel. Graag zelfs. Maar die kleffe bacteriën mogen ze houden.
Dit jaar heb ik een keelontsteking voorgewend om al die creepy nieuwjaarszoeners te ontwijken. Seriously. Soms scheelde het niet veel hoor. Had zo’n getuit vissenmondje me bijna te pakken. Soms wat ongemakkelijke momenten van mensen die al bijna met hun plaklipjes bij mijn oren zaten en wiens kusgrage fantasieën een zachte dood stierven ergens in mijn haren. Maar nee, deze keer was Iris onverbiddelijk. Geen medelijden, geen concessies. Het moet maar eens afgelopen zijn met die ongewenste intimiteiten. Om een en ander te onderstrepen had ik een doosje Trachitol en een stip Strepsils strategisch op mijn bureau geplaatst. En met gepaste trots deel ik u mede: het is me gelukt. Geen enkele natte zoen, verdwaalde kus of wat dan ook heeft mijn gezicht beroerd. En dat is dan ook meteen alvast mijn goede voornemen voor 2012 en alle jaren daarna: geen nieuwjaarsgezoen meer voor Iris.
U bent dus gewaarschuwd: ik zal voortaan elke eerste week van het jaar lijden aan een keelontsteking, hevige verkoudheid of een besmettelijke huidziekte. U hoeft geen medelijden met me te hebben. En voor de duidelijkheid: Nee, het is geen toeval.
6 reacties op “Nieuwjaarszoenen, yuk!”