De Partij van de Paprika

Het doorploegen van mijn sociale netwerk neemt elke dag aardig wat tijd in beslag. Maar dan heb je ook wat. Ik zit bovenop het nieuws. Alle belangrijke zaken, iedere roddel, elke trend: ik sta vooraan.
Zo twitterde een van mijn tweeps onlangs een link waarin de lancering van een nieuwe postzegel wordt besproken. Niet zomaar een postzegel, maar een postzegel met een oranje paprika erop! Kijk, dat bedoel ik.

Gretig neem ik de tekst tot me. Het geeft me een euforisch gevoel dat ik een van de eerste ben die dit nieuwtje meekrijgt. Zoiets als wanneer er iets wereldschokkends gebeurt en je belt je ouders om te zeggen dat ze de televisie aan moeten zetten. ‘Heb je het al gezien? We zijn wereldkampioen!’ Maar dan dus met de paprikapostzegel.

Oranje boven
‘Eerder al verschenen chrysanten, druiven, orchideeën en tomaatjes op een postzegel,’ zo lees ik geboeid verder. De burgemeester van Honselersdijk kwam er zelfs aan te pas, Van der Tak is zijn naam. Er staat ook een foto bij. Wat een leuke vent, zijn vrienden noemen hem vast Takkie. ‘Door een druk op de knop via www.postzegelblog.nl stuurde hij het nieuws van de lancering van de Oranje Paprikapostzegel de wereld in,’ luidt het onderschrift. Zelfs de voorzitter van de Nederlandsche Vereeniging van Postzegel Verzamelaars, Cor Oppelaar, was erbij. Nou ja, zeg. De voorzitter!

Lifechanging
Dan bekruipt me langzaam zo’n zelfde gevoel dat je ook hebt als je vrienden allemaal terugkomen van Lowlands vol enthousiaste verhalen, terwijl jij een jaartje hebt overgeslagen. Dat je denkt van: Shit zeg, dat heb ik dus allemaal gemist! Er werd zomaar een nieuwe postzegel gelanceerd en ik was daar niet bij! Hoe kan dat nu? Wat deed ik die dag eigenlijk, precies op dat uur? Dadelijk even uitzoeken. Ik kan in elk geval wel zeggen waar ik was toen ik dit lifechanging nieuwtje vernam: op mijn stoel, achter mijn laptop. Dat doet helaas toch wat afbreuk aan het moment.

Zelfklevend!
Maar goed, meneer C. Oppelaar dus. ‘Alle tuinbouw-postzegels zijn per vel en op rol (zelfklevend) uitsluitend bij Postzegelvereniging Monster te koop,’ vertelt hij in het artikel. Kijk, nu weet ik ook meteen dat ik de regio Monster de komende dagen moet mijden. Als ik tenminste niet in een file van filatelisten terecht wil komen. Het zal immers wel stormlopen daar. Misschien moet ik die waarschuwing even op mijn Twitter gooien. En op Facebook en Hyves, Misschien nog een mailtje naar al mijn contacten. Op het klokje rechts onderin mijn beeldscherm zie ik dat ik me al een kwartier in dit nieuws aan het wentelen ben. En elke seconde is het waard.

Partijtje Paprika
Eigenlijk verbaast het me dat de #paprikapostzegel nog geen trending topic is. Hij zal toch binnenkort wel een eigen reality soap krijgen?! Een eigen parfum? Of een politieke partij? ‘De Partij van de Paprika’. Het bekt wel lekker. Met Takkie als partijleider natuurlijk. Hij weet tenminste hoe hij op een knop moet drukken, dat is meer dan je van de meeste politici kunt zeggen. Die kunnen wel op een knop duwen, maar meestal niet op het juiste moment. Nee, dan Takkie. Die flikt het ’em wel even met die joviale snoet van hem. En met een naam als C. Oppelaar kun je natuurlijk niet anders dan lijsttrekker worden. C. Oppelaar. Koppelaar, haha! Even noteren dat ik daar dadelijke een grappige tweet aan moet wijden.

Man, man, man. Het kost wat tijd, al die social media. Maar ik kan straks wel zeggen dat ik aan de wieg heb gestaan van de Partij van de Paprika. De enige partij met een eigen postzegel. En eigenlijk mag ik wel zeggen: Het was allemaal mijn idee. Ik zag hem als eerste! Met een beetje hulp van Twitter natuurlijk. Ik zeg: Power to the Paprika!