Regelmatig fiets ik langs jullie schooltje – hetzelfde waar ik ook ooit zat – en dan zie ik jullie monter en ijverig het gebouw in gaan en evenzo opgewekt weer naar buiten komen. Met jullie Gucci tasjes, jullie lachende, gebleekte tanden en die wapper-in-de-wind halssjaaltjes. Zo zorgeloos. Zo onwetend. Precies zoals ik was toen ik studeerde voor directiesecretaresse. Toen ik het nog niet daadwerkelijk was.
Laat me jullie, gewoon uit de goedheid van mijn hart, wat inside information verschaffen. Hoe het echt is, die droombaan van jullie. De dingen die je docent of je vriendinnetje van het uitzendbureau je nooit vertellen.
Talenkennis
Onberispelijk Nederlands, de taal van de computer, een aardig woordje Engels? Vergeet wat de vacature je wil laten geloven. De enige taal die je moet beheersen is de taal van ‘t Baasje. Aangezien hij verwacht dat je genoeg hebt aan een lichte hoofdknik of een enkele grom, moet je zorgen dat je hem doorgrondt, dat je één wordt met zijn geest. Je volgt ‘t Baasje, je denkt als ‘t Baasje, je wordt ‘t Baasje. Roept hij ‘uh-uh’? Jij komt aanrennen om zijn computerprobleem op te lossen. Gebaart hij geïrriteerd met zijn linkerhand? Jij werkt zijn bezoek de deur uit. Gromt hij met ontblote tanden? Jij rent voor koffie. Inzicht in de psyche van ‘t Baasje is onmisbaar. Een aanvullende cursus Huis- Tuin en Keukenpsychologie bovenop je Schoeversdiploma is een echte pre.
Spin in het web
Je intercedentenvriendinnetje noemt het ‘spin in het web’, in de praktijk is ‘afvoerputje’ een betere benaming. Het komt erop neer dat ‘t Baasje tegen iedereen roept: ‘Geen probleem, ik regel het wel!’ terwijl hij in feite bedoelt: ‘Ik heb geen fokking idee hoe ik dit moet oplossen maar godzijdank heb ik een secretaresse bij wie ik dit kan dumpen.’ Net zoals de rest van zijn pietluttige, futiele prutprobleempjes: een garage regelen voor zijn protesterende auto, het instellen van zijn telefoon, verjaardagscadeaus kopen voor zijn vrouw, tandpasta uit zijn stropdas boenen, boterhammen smeren als hij de zijne vergeten is en het geheim houden van zijn affaires. Tuurlijk, je weet heus wel dat dit grotendeels privézaken zijn en dat het niet in jouw taakomschrijving staat. Maar guess what? 99% van wat je doet staat niet in je functieomschrijving. In niemands functieomschrijving. Nergens. Nooit. Maar je doet het. Elke dag weer. En je lacht er ook nog bij.
Proactief
Het wordt gewaardeerd als je hem vóór bent, ook wel ‘proactief denken’ genoemd, een graag gebezigde term door uitzendbureaus en Schoeversdocenten. Dit hoeft echt niet moeilijk te zijn. Komt hij na elke lunch vragen of je ergens een tandenborstel hebt liggen? Morst hij regelmatig koffie over zijn blouse? Belt hij je telkens als hij zijn koffer staat te pakken ‘hoeveel handbagage hij ook alweer mee mag nemen’? Leg dan een rariteitenkabinet aan in je bureaulade: mondspray, reserveblouse en natuurlijk een lijst met het toegestane gewicht voor handbagage van elk denkbare vliegmaatschappij. Het liefst wacht je niet tot hij je belt maar fluister je een dag voordat hij vertrekt, nonchalant, als je toch even zijn kantoor binnenloopt om de smerige koffiekopjes en kromgedraaide paperclips van zijn bureau te ruimen: ‘Denk eraan hè, je mag max. 12 kilo handbagage!’ Wat zeg je? Je bent zijn moeder niet? Sorry, dat ben je wél.
Slim wezen, dom kijken
Op Schoevers leren ze je hoe ‘een rechterhand’ van ‘t Baasje te zijn. In werkelijkheid ben je zijn rechter- en linkerhand, zijn ogen, zijn oren en zijn geheugen bij elkaar. Waak er echter te allen tijde voor dat je hem niet te slim af bent, in elk geval niet en plein public. Hou je geniale ideeën voor jezelf totdat jullie alleen zijn, achter gesloten deuren. Subtiliteit is hierbij het kernwoord. Voed hem beetje voor beetje met informatie in de gewenste richting, net zolang tot hij het oppikt en het waarachtig lijkt dat hij het zelf heeft bedacht. Ga niet roepen: ‘Goed van mij hè. Dat heb ik toch maar slim verzonnen hè?’ Zó sneu. Want hij is slim en jij bent dom. Zo zijn de regels nu eenmaal. And rules must be obeyed.
Klankbord
Zijn successen, zijn tegenslagen, zijn privéleven: Alles deelt ‘t Baasje met je. Je interdinnetje noemt zoiets ‘klankbord’, ik prefereer de term ‘uithuilhoer’. Hij vraagt hoe je zijn presentatie vond – eigenlijk was het jouw presentatie, maar vooruit –, of je ook vond dat die ene vrouw met hem stond te flirten, of je hem leuker vindt met kort of iets langer haar, of hij uit zijn mond of oksels ruikt. Ik had ooit een Baasje dat me een gedetailleerde beschrijving uit de doeken deed van zijn prostaatoperatie. Een ander vertrouwde me toe dat hij een inlegkruisje droeg (toen hij diarree had) en ik had er ook nog één die het normaal vond me te laten meegenieten van de pornografische uitwisselingen tussen hem en zijn maîtresse. En bij wie kon ik terecht als ík hier, midden in de nacht, badend in het zweet, van wakker lag? Nou? NOU?!
Lieve Schoeversmeisjes, vlucht nu het nog kan! Grabbel al je wijsheid bij elkaar, stop het in je Gucci en ren voor je leven. Nog niet geheel overtuigd? Lees dan binnenkort ook ‘Lieve Schoeversmeisjes – Deel 2’.
Alle liefs,
Miss Moneypenny
6 reacties op “Lieve Schoeversmeisjes,”