Na vierenhalve week in Frankrijk durf ik zonder cynisme te zeggen: wij Nederlanders zouden best wat chauvinistischer mogen zijn. Je leest het goed: chauvinistisch, het woord dat wij de Fransen juist graag naar het hoofd slingeren; die chagrijnige, vreemde mensen in dat prachtige land. Maar deze vakantie kwam ik erachter dat chauvinisme ook garant staat voor cultuurbehoud. En daar kunnen wij best iets van leren.
Produit du terroir
Fransen vreten het liefst van eigen bodem. In vrijwel elke supermarkt staan trotse borden dat gegarandeerd alle producten, waar mogelijk, van Franse origine zijn. Louter wijn van Franse bodem, varkensvlees van regionale cochons en zoveel mogelijk groenten die in eigen land zijn gekweekt. Je hoeft er echt niet om een rioja te komen. Drink toch gewoon bordeaux! Maar wat doen wij Nederlanders? Als het maar goedkoop is maakt het ons niet uit waar het vandaan komt. En regionale producten? Blèègh.
Uit zijn dâkje
Op een dag raakte ik aan de praat met de universitair student die een bijbaantje had als badmeester op onze camping. Zijn Engels was om te janken, dus we spraken Frans. Hij vroeg zich hardop af waarom dat mij zo goed afging. Ik haalde mijn schouders op. Gewoon, dat leren wij op de middelbare school, net zoals Duits en Engels. Ik vertelde dat op onze universiteit zelfs alle masters in het Engels worden gegeven. Hij stond paf: wij gingen vrijwillig een andere taal spreken in ons eigen land? Waar was onze eigenwaarde? En waren wij dan niet trots op onze taal? Voor iemand uit een land waar men massaal protestacties opzette toen de taalunie voorstelde de circonflexe (het dakje boven een klinker in bepaalde woorden) af te schaffen, was dit compleet onbegrijpelijk.
Patriottisme
Wat wij dus moeten afkijken van die stokbroodkauwers? Patriotisme! Trots zijn op je cultuur, je taal, je land en dat ook uitdragen. Niet alleen maar afgeven op onze politiek, roepen dat we ons zo schamen voor ‘Hollanders’ in het buitenland en hard meelachen als onze typerende karaktereigenschappen worden beledigd. Oké, we zijn luidruchtig, losbandig en direct. Maar dat moet je juist ombuigen naar positieve dingen, dat doen de Fransen ook. Luidruchtig? Welnee, we zijn levensgenieters! Losbandig? Dat komt omdat we zo vooruitstrevend zijn. En direct, wij?! Joviaal zul je bedoelen! En dan onze haute cuisine. Wat die Nederlanders allemaal niet kunnen met een aardappel! Andijviestamppot, wortelstamppot, spinaziestamppot. Preistamppot, erwtenstamppot en slastamppot.
Nederwiet
Wat nou Eiffeltoren? Wij hebben molens! De Seine? En onze grachten dan! De TGV? Gazelle! Herbes de Provence? Nederwiet! Oké, oké, onze kinderen genieten een vrije opvoeding, huisdieren slapen bij ons in bed en we hebben informele organisaties waar zelfs de poetsvrouw mag meebeslissen over de aanschaf van een nieuwe koffieautomaat. Nou en? Dat is toch juist sociaal! Wij zijn wij! We houden van simpele dingen en zijn dol op kneuterigheid. Carnaval, de Toppers in concert, sjoelen. Koektrommels, frikandellen en klaverjassen. Nu wil ik niet zeggen dat we juist deze dingen moeten gebruiken om onze cultuur mee te promoten, we moeten natuurlijk wel een beetje selectief zijn.
Een dijk van een landje
Denk aan onze fietsen, multiculturisme, Vincent van Gogh, ons arbeidsethos, onze efficiency. Onze prachtige taal met geweldige vondsten zoals desalniettemin, oelewapper, houdoe! en swaffelen. We hebben prachtige steden, architectuur, grachten. En dan onze dijken. Wij hebben potverdorie gewoon een stuk zee drooggelegd! Wie doet ons dat na? Draag het uit, zegt het voort. Waar een klein land groot in kan zijn: patriottisme. En laten we daar dan meteen ons eigen woord voor bedenken. Wat denken jullie van eigenlandliefde?
11 reacties op “Le chauvinisme”