Dorpsgek

Dark woodsDe deur gaat open en daar staat een man in een onderbroek. Iets ouder dan ik. Hij wrijft zijn ogen uit en kijkt me dan vriendelijk aan. In mijn beste Duits stamel ik wat ik kom doen. Ik heb niets voorbereid, had niet verwacht dat men bij het eerste het beste huis zou open doen. Laat ik eerlijk zijn: als er bij mij werd aangebeld in het holst van de nacht, draaide ik alle sloten nog een keer extra om en verstopte ik me in een kast. En als het gebel aanhield, zou ik door een kiertje heel hard ‘Wat moet dat?!’ roepen (met een extra zware stem). Maar deze man dus niet.

Dorpsgek
Ik moet moeite doen niet naar de bobbel in zijn Unterhose te kijken. Niet dat hij aantrekkelijk is, maar op de een of andere manier dwaalt je oog in zo’n geval toch af.
Hij merkt het. ‘Ich ziehe mich um,’ zegt hij.
Ik antwoord dat ik ondertussen terug wandel naar mijn defecte auto, maar hij houdt me tegen: Als ik even wacht, kan ik met hem meerijden. Hij loopt de trap op en laat de deur voor me open zodat ik binnen kan zitten. Mij bekruipt zo langzaamaan het vermoeden dat ik de dorpsgek heb gewekt.

Smoesje
In de auto vraag ik de man of ik hem wakker heb gemaakt.
‘Ja, aber es macht nichts,’ antwoordt hij vriendelijk lachend. Het is immers bijna tijd (zes uur!) en hij moet nog veel doen vandaag (zaterdag!).
Terwijl we over dezelfde donkere landweg hobbelen waar ik een kwartier geleden ook liep om hulp te halen, bedenk ik dat hij echt gestoord moet zijn. Misschien ben ik wel een vrouw met een plan. Weet hij veel. Zo eentje die hem midden in de nacht meelokt naar een afgelegen plek waar haar man zogenaamd staat te wachten met autopech. Zodra hij arriveert, slaan we hem neer voor zijn geld en begraven hem in het bos. Daarna sturen we zijn vrouw een losgeldbrief, met als bewijs dat hij nog in leven is, zijn dode pink.

Problemen
Het wordt al wat lichter buiten. Aan het einde van de doodlopende weg ontwaar ik mijn man, die zijn duim opsteekt. Dat is vast niet voor de auto, maar voor onze jongste zoon. Hij is de reden dat we zo plotseling ons vakantieadres verlaten. Vannacht kreeg hij een astma aanval en die moet behandeld worden in een ziekenhuis, liefst in Nederland. Maar dan moeten we dat wel halen.
Mijn nieuwe vriend gooit olijk het portier open: ‘Also! Ihr habt probleme?’  Met een zwier haalt hij de startkabels tevoorschijn en na enkele minuten draait onze auto weer als een zonnetje.

Onbeschoft
‘Aardige vent,’ zegt mijn man als we de vrolijk zwaaiende Duitser nakijken.
‘Aardige vent?’ Mijn stem schiet minstens een octaaf omhoog. ‘Achterlijke gek, zul je bedoelen! Wat een naïeve sukkel om midden in de nacht een wildvreemde binnen te laten. En hij deed in zijn onderbroek de deur open!’
‘Jezus. Echt onbeschoft.’
We lachen.
Duitse dorpsgekken. Ik ben dol op ze.

  7 reacties op “Dorpsgek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Anti-spam code * * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.