Het is een stille avond. Tot er ineens een paar helikopters over de wijk vliegen. Een halve minuut later plingt mijn telefoon: ‘Warom was geluit van helicoptervliegen?’ Een dag later. Buiten klinkt een flinke vuurwerkknal. Pling! Weer een berichtje: ‘Wat is die harde knallen de heel tijd en waarom doet de plietie hierniks aan!’ Omdat ik weleens last heb van… Lees verder →
Categorie: Columns
Als liften konden praten
Ik ben al behoorlijk laat als ik ons kantoorgebouw binnenstorm. De deur van de lift is nog open dus ik besluit een sprintje te trekken. Zo hard als ik kan ren ik op mijn hakken richting de deur, maar die begint al in beweging te komen en geen van de twee mannen die reeds in de lift staan doet ook… Lees verder →
De drie B’s van het mannenbrein
Als professioneel schrijver die al drie jaar geen boek meer heeft geschreven, ben ik een kei in procrastineren. Het zal niemand verbazen dat ik inmiddels perfect weet hoe je GEEN boek kunt schrijven, door je alleen maar bezig te houden met randzaken. Zo is mijn favoriete tijdverdrijf tegenwoordig om me helemaal te verliezen in research. Lees verder →
Zeurzwetsers
Ik hoef jullie vast niet te vertellen wat een kantoortuin is. Iedereen werkt er tegenwoordig immers, en zo niet dan ben je een vieze vuile bofkont. Naar mijn bescheiden mening zitten er zowel voor- als nadelen aan. Groot nadeel: mensen. Niet allemaal, maar sommigen. Kenmerken Een type van de buitencategorie vind ik toch wel de zeurzwetser. Je herkent hem… Lees verder →
Want een goede sneakfie zie je nie
Eindelijk zouden er planten komen in onze kantoorjungle, en daarvoor hadden ze blijkbaar uitgerekend de knakstengel ingehuurd die nu op me stond te wachten in het kantoor van mijn collega: een groezelig type in een overall dat wild begon te knipogen zodra hij me zag. Iets te veel Pokon gesnoven, zo was mijn eerste gedachte, om daarna direct in mijn… Lees verder →
Schrijven is de hel
‘Waarom schrijf je eigenlijk?’ Het is een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Tijdens een interview bijvoorbeeld, of gewoon in gesprek met nieuwe mensen tijdens een sociaal event. Ik denk zelfs dat het de meest gestelde vraag is aan een schrijver, en tevens de meest onbeantwoorde. Geloof me: dat is niet voor niks. Er gaat namelijk een groot geheim achter… Lees verder →
Getverderrie, kantoorherrie
Elke ochtend zodra ik met mijn toegangspasje de deuren van onze immense kantoortuin laat openzwaaien, kijk ik in een grote, hoge ruimte vol obstakels. En elke ochtend voel ik dezelfde aandrang: Ik wil duiken, springen, freerunnen. Al die zit/sta-bureaus en creatieve overleghoekjes met verschillende zitplaatsen, van ouderwetse bureaustoelen op wieltjes tot echte skippyballen: ze geven me het gevoel dat ik… Lees verder →
Over schrijven: TWEEDEBOEKANGST
Nu het steeds langer geleden is dat mijn debuut Scoop! verscheen, informeren ook steeds meer mensen naar mijn tweede roman. Een fijn compliment, maar ook eng. Ja, dat tweede boek komt er natuurlijk, maar wanneer en hoe? Een tweede boek schrijven, zo merk ik nu, is nog enger dan een debuut schrijven. Het is niet voor niets een cliché en… Lees verder →
Je wil het niet weten!
Ik probeer nooit te liegen. Zo ben ik. Het liefst wil ik altijd de waarheid spreken en dat is best lastig. Want soms gaat dat niet. Dan wéét je dat je iemand kwetst en daar kun je natuurlijk niet aan beginnen. Dus uiteindelijk lieg ik nog best veel op een dag, maar dat is allemaal voor de bestwil van de… Lees verder →
Wetenschapper vindt antwoord op de vraag ‘Heb ik een dikke kont in deze broek?’
De vraag die dagelijks op de lippen brandt van de helft van de wereldbevolking, en die zoveel angst inboezemt bij de andere helft, is een mysterie dat al sinds de komst van de broek voor vrouwen in de jaren ’60 voor hoofdbrekers zorgt. Daar lijkt nu een einde aan gekomen dankzij de doorbraaktheorie van Fettarschki. Lees verder →