Nu heel Nederland aan het thuiswerken is geslagen, heerst er een aparte sfeer. Iedereen deelt thuiswerkgrapjes, tips en foto’s met elkaar. Reuze gezellig, maar we weten zo onderhand wel hoe een laptop eruit ziet, en een mok heet water met het theezakje over de rand. Zelden zie je een foto waar de thuiswerker zelf op staat. En dat is logisch… Lees verder →
Tag: kantoor
Talking to me?!
Ik heb het altijd vreemd gevonden als personages in films tegen hun spiegelbeeld praten. Peptalks, monologen: hele existentiële crises vechten ze uit met zo’n doofstomme spiegel, bij voorkeur in een galmende toiletruimte. ‘Wie dóet nou zoiets in het echt?’ riep ik dan, tegen wie er dan ook met me aan het filmkijken was. Ik kreeg nooit een antwoord. Tot een… Lees verder →
Als liften konden praten
Ik ben al behoorlijk laat als ik ons kantoorgebouw binnenstorm. De deur van de lift is nog open dus ik besluit een sprintje te trekken. Zo hard als ik kan ren ik op mijn hakken richting de deur, maar die begint al in beweging te komen en geen van de twee mannen die reeds in de lift staan doet ook… Lees verder →
Zeurzwetsers
Ik hoef jullie vast niet te vertellen wat een kantoortuin is. Iedereen werkt er tegenwoordig immers, en zo niet dan ben je een vieze vuile bofkont. Naar mijn bescheiden mening zitten er zowel voor- als nadelen aan. Groot nadeel: mensen. Niet allemaal, maar sommigen. Kenmerken Een type van de buitencategorie vind ik toch wel de zeurzwetser. Je herkent hem… Lees verder →
Getverderrie, kantoorherrie
Elke ochtend zodra ik met mijn toegangspasje de deuren van onze immense kantoortuin laat openzwaaien, kijk ik in een grote, hoge ruimte vol obstakels. En elke ochtend voel ik dezelfde aandrang: Ik wil duiken, springen, freerunnen. Al die zit/sta-bureaus en creatieve overleghoekjes met verschillende zitplaatsen, van ouderwetse bureaustoelen op wieltjes tot echte skippyballen: ze geven me het gevoel dat ik… Lees verder →
Je wil het niet weten!
Ik probeer nooit te liegen. Zo ben ik. Het liefst wil ik altijd de waarheid spreken en dat is best lastig. Want soms gaat dat niet. Dan wéét je dat je iemand kwetst en daar kun je natuurlijk niet aan beginnen. Dus uiteindelijk lieg ik nog best veel op een dag, maar dat is allemaal voor de bestwil van de… Lees verder →
Kantoor is de hel
Deze week hoorde ik hem weer eens: ‘Een kantoorbaan is toch leuk?!’, van iemand die overduidelijk totaal geen clou heeft. Voor mij en vele anderen die dagelijks zo’n kantoor proberen te survivallen, is dit namelijk zo’n beetje hetzelfde als: ‘Wees blij dat je in een Colombiaanse cel zit! Gezellig toch, met al die mensen, en altijd zo lekker koel!’ Figuren… Lees verder →
De ergste vergadertypes
Vergaderen is niemands hobby, laten we wel wezen. Als je tegen mij zegt: ‘Laten we bij 37 graden een bootcamp doen op nuchtere maag, in plaats van vergaderen’, dan zou ik nog nét voor vergaderen kiezen, maar het scheelt niet veel. Vergaderingen zijn de voetschimmels onder de lichaamskwaaltjes: irritant, jeukerig en vaker terugkerend dan je lief is. Dealtjes Vergaderingen gaan… Lees verder →
Kantoorsurvivallen
‘Zeg, Iris. Hoe overleef jij nou eigenlijk zo’n kantoor?’ vroeg een voormalig ZZP-er. Ze had na jaren thuiswerken haar pyjama aan de wilgen gehangen en gesolliciteerd bij een verzekeringsmaatschappij. Er was haar verteld dat daar grote kantoortuinen waren met enkel wat lage kastjes, ter afscheiding van je eigen bureaueilandgroepje tegen de rest van de tienduizend eilandbewoners. ‘Heb jij nog iets… Lees verder →
Het type Fatsoensfucker
Werkgerelateerde Kerstevenementen vermijd ik het liefst als een squashbal die recht op je oog afkomt. Mijn probleem is echter dat ik nogal onhandig ben in het ontwijken. Zo had ik eens al mijn moed bij elkaar geraapt om een dinertje af te zeggen vanwege echt, echt geen zin (maar dat veranderde ik in ‘echt, echt een andere verplichting’) en ik voelde me verrekte subassertief, totdat… Lees verder →