Miss Migraine kotst zich beu

‘Vervelend voor je. Ik heb ook weleens hoofdpijn. Echt balen.’ Dat soort reacties op mijn migraine doen me tegenwoordig alleen nog maar zuchten. Ik kan het de personen die dit zeggen niet kwalijk nemen. Veel mensen die “weleens hoofdpijn hebben” noemen dat migraine en dat creëert bij velen een verkeerd beeld. En dan nog: hoe kan iemand die het nooit heeft gehad, weten wat het is?

Dodelijk glas water
De gonzende, hamerende pijn in je voorhoofd die ervoor zorgt dat je alleen maar wil liggen, in een koele slaapkamer zonder geluid, met gesloten gordijnen. Elke inspanning is te veel. Dat je doodstil en misselijk in bed ligt, je hoofd niet durft te bewegen, tevergeefs hoopt dat je snel in slaap valt -al is het maar kort- om even niets te hoeven voelen. Want je weet: als je wakker wordt, is het er nog steeds. Dat het nog te veel is om te antwoorden als iemand je iets vraagt. ‘Glaasje water?’ Dodelijk! Zelfs een fluistertoon is te hard. En een glaasje op het nachtkastje zetten staat gelijk aan moord. Dat geluid!

Eén bevalling s.v.p.
Ik ken geen andere pijn die zo vreselijk is als migraine. Dat zeg ik niet zomaar, ik heb vergelijkingsmateriaal. Zonder verdoving heb ik twee kinderen op de wereld gezet die beiden gedraaid lagen en dus niet bepaald soepeltjes naar buiten gleden. Maar toch, zelfs tijdens de meest ondraaglijke weeën antwoordde ik op die ene vraag van mijn man dat niets, maar dan ook niets in de buurt komt van de ergste migraineaanval die ik ooit heb gehad.
Vooruit, alleen op de piek van die ene, ergste wee riep ik één keer dat ik toch liever een migraineaanval had. Het was de wanhoop die sprak want bij de eerstvolgende migraineaanval kwam ik er meteen op terug. Doe me nog zo’n bevalling! Alsjeblieft! dacht ik lijdend. Zonder verdoving, ja. Alles, maar dan ook alles om van die martelende pijn verlost te zijn.

Kotsen, halleluja!
De emmer naast mijn bed is als een belofte. Dat klinkt wellicht vreemd voor een buitenstaander maar ik weet dat ik na uren misselijkheid eindelijk mag overgeven. Halleluja! Na een flinke kotssessie gaat het plotseling beter met mijn hoofdje. Het is het keerpunt waar ik bij de eerste doffe klop al naar uitkijk. Zouden mensen met “weleens hele erge hoofdpijn” zich dat kunnen voorstellen? Dat je ernaar uitkijkt om te mogen overgeven?

Daar is ‘ie weer: het Lot
Mijn man had altijd compassie met me, liep op zijn tenen, bond een theedoek loeistrak om mijn hoofd, haalde een glas water en zat zwijgend naast me als ik die ellendige injectie in mijn been zette. Hij deed zijn uiterste best, maar kon zich er moeilijk iets bij voorstellen. Totdat hij zelf een aanval kreeg. De enige die hij ooit had. Stiekem denk ik dat dit het Lot was. Gewoon, om hem eens te laten ondervinden hoe het echt is. Het werkte: ook hij had zich nog nooit zo ellendig gevoeld. Een hele, afschuwelijke nacht lang. En ik? Helaas was ik er niet voor hem. Ik sliep er doorheen. Voor één keer had ik eens geen last van migraine. Ook niet van de zijne.

  13 reacties op “Miss Migraine kotst zich beu

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Anti-spam code * * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.