Ooit lag ik in quarantaine. Het kwam niet eens door mijzelf. Ik had destijds, in mijn twenties, een relatie met een wielrenner, die tijdens een buitenlandse koers een flinke smak op beton maakte en in het dichtstbijzijnde ziekenhuis belandde. Toen hij na een paar dagen bijkwam, wilde hij overgeplaatst worden naar Nederland. Dat kon, maar dan moest hij daar eerst in quarantaine vanwege een heersende ziekenhuisbacterie. Prima. In Nederland kroop ik lekker bij hem in bed. De verpleging was alleen niet zo geamuseerd toen ze me daar aantrof, en besloot ons een week lang met ons tweeën op een kamer te zetten totdat we elkaar kotsbeu waren.
Dit is een column voor Chicklit.nl. Lees hier verder.