Kantoorseks

Volgens onbevestigde bronnen heeft een derde van de werknemers ooit seks op kantoor gehad. Kijk vandaag eens links van je, kijk rechts van je: Eén van jullie heeft weleens een veeg gekregen in de bezemkast, is ooit genomen op het kopieerapparaat of heeft met haar billen het aanrecht gepoetst waaraan jij ‘s middags je appeltje staat te schillen.

Einstein
Ik keek vandaag eens kritisch om me heen en ik dacht vrijwel direct: no way! Geen kans dat mijn collega’s zoiets doen. Nihil gewoon. Ik werk op een technische universiteit, het gros van mijn co-werkers is krom, grijs, professor of anderszins verre familie van Einstein, Rainman of Klazien uut Zalk. Mijn collega’s zijn alles, maar dan ook alles behalve sexy.

Rollebollen
Tuurlijk. Niet-sexy mensen kunnen ook seks hebben, technisch gezien schijnt dat mogelijk te zijn. Toch kan ik me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat bijvoorbeeld Cécile die hier altijd met verwaaide haren komt aanfietsen, en die wantjes heeft die met een touwtje door haar mouwen met elkaar verbonden zijn (had ik al gezegd dat ze de vijftig is gepasseerd?) samen met, pak ’em beet, onze gebochelde emeritus hoogleraar Eugène ligt te rollebollen in de kelder tussen de vergeelde ordners. Dat hij, zeg maar, even haar archiefdoos afstoft tussen twee colleges door.

Fetisj
Dat hij zijn stempeltje doopt in haar inktpotje, terwijl de rest van de collega’s glazig naar zijn computerschermpje staart. Of dat zij met haar benen wijd op een laboratoriumtafel ligt terwijl hij met zijn grote aardappelgok een wetenschappelijk onderzoekje begint in haar zelfgebreide Sloggi. Misschien heeft hij wel een wanten-met-touwtjesfetisj en kickt zij op zijn bochel en doen ze daar allerlei ondeugende dingen mee, hangend aan de roede van de garderobe tussen de jassen van collega’s die op dat moment braaf hun boterhammetje nuttigen in de kantine.

Copuleerhok
Van dit soort voorstellingen krijg ik onuitwisbare indrukken aan de binnenkant van mijn oogleden. Kun je nagaan wat er gebeurt als ik ze in full action zou betrappen. Ik zou nooit meer mijn telefoonhoorn durven oppakken, bang dat iemand hem ergens gestopt heeft waar de zon nooit schijnt. Of mijn computermuis, jasses. Ik zou iedere ochtend mijn bureau inspecteren met een loep en een sperma detectie kit. En het copuleerhok zou ik helemaal niet meer betreden zonder ontsmettingsspray.

Proefondervindelijk
Nu ik erover nadenk: ik vond vanmorgen wel een heel vreemd, zwart kroeshaartje op mijn bureau. En dan die onduidelijke kopie die achter de Xerox lag…? Nee echt, ik moet stoppen hierover na te denken. Ik wil het gewoonweg niet voor me zien. Het kan niet, het mag niet, het bestaat niet. Hoe komen ze trouwens aan die resultaten? Proefondervindelijk? Ik neem aan dat ze er niet met hun neus bovenop hebben gestaan, afgezien van Eugène zelf dan, maar dat is slechts één respondentje, daar kun je geen heel onderzoek op baseren. Tenzij je Diederik Stapel heet natuurlijk.

Conclusie
Mijn persoonlijke conclusie is aldus dat ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durf te stellen dat het op mijn kantoor NIET gebeurt. En wat dat verder betekent? Dat het percentage op jouw kantoor nóg hoger ligt. Kijk nog maar eens goed naar die vermoeide collega links van je. Wie weet heeft zij wel de hele nacht doorgehaald. Op jouw bureau.

Fijne werkdag!

***********************************************************************************
N.B. Mijn eerste ZeMama column verschijnt aanstaande zondag. ***********************************************************************************