Ik hartje Internet

Wanneer ik -zoals vanmorgen- deo op mijn hoofd spuit en haarlak onder mijn oksels, dan weet ik dat het tijd is om eens wat eerder naar bed te gaan. Alleen: het is zo moeilijk om ‘s avonds de boel af te sluiten. En dan bedoel ik niet het huis of de tv, maar mijn laptop. Ik moet me er echt van losrukken, wat is dat toch?

Digitale afwerkplek
Eer de kinderen in bed liggen en ik de boel een beetje aan kant heb, is het half negen. Het is eigenlijk de bedoeling dat ik dan iets aan mijn schrijfwerk ga doen. Maar eerst werk ik mijn vriendenkring af. Dat klinkt smeriger dan het is. Ik bedoel eigenlijk gewoon het bijhouden van mijn sociale contacten, even mijn virtuele neus laten zien. We leven namelijk in een tijdperk waarin vrijwel alles digitaal kan. Om mijn vrienden te ontmoeten hoef ik de deur niet meer uit. Sommigen heb ik in real life zelfs nog nooit ontmoet en zou ik niet eens herkennen als ze naast me aan de bar zouden staan.

Hypothetisch
Mijn avond zou ongeveer als volgt kunnen verlopen: Ik surf langs Hyves, waar ik reageer op een paar nieuwe foto’s of krabbels van vrienden. Ik laat een “WWW” achter met ‘Ik socialize me te pletter @ all over the internet’ en wil dan doorsurfen naar het Schrijversforum om de laatste reacties te bekijken. Eerst nog even de statistieken checken van mijn website. Die stellen niet veel voor vandaag, wat me eraan herinnert: ik zou eigenlijk weer een nieuwe column moeten schrijven. En gezien de tegenvallende statistieken moet het echt een hele goede worden deze keer. Ik open maar alvast een leeg Word document, soms helpt dat.

So boring
Ik maak een tussenstop bij Twitter. Daar blaas ik even stoom af door ‘Pff, socializen is so boring‘ mijn timeline in te slingeren. Nu ik er toch ben, bekijk ik meteen het You Tube filmpje van @Huppeldepup die zegt dat ik ècht even moet kijken hoe deze Chinees een bizar trucje met zijn ballen kan. Het filmpje blijkt best leuk en ik besluit mijn eigen followers er ook mee lastig te vallen. Dan roept een schrijfcollega dat hij een nieuw blogje heeft gefabriceerd. Hij wel. Ach, dat lees ik ook even, ben ik weer helemaal bij. Ik reageer met een gevatte oneliner en met een paar muiskliks ben ik terug bij Twitter. Pagina verversen, wat flauwekul heen en weer kaatsen met iemand die op datzelfde online is; de tijd vliegt voorbij.

Moord zonder bloed
Wat ging ik ook alweer doen? O ja, ik was onderweg naar het Schrijversforum. Daar lees ik de laatste reacties, beantwoord een researchvraag van iemand die wil weten hoe je een moord kunt plegen zonder bloed en het mag niet te cliché zijn. Onderin mijn beeldscherm zie ik dat het al half tien is. Verdorie. Ik open het lege Worddocument. Kom op, Moneypenny! Denk na! Maar nee, er borrelt nog niets op in mijn hoofd.

Dreigende cursor
Ha! Daar vliegt een mailtje binnen. Gretig klik ik het open. Aandachtig bekijk ik de nieuwste mode van H&M. Leuk, die nieuwe tuniekjes. Morgen even kijken of ik iets wil bestellen. Dan weer terug naar het knipperende cursortje in Word. Het begint me steeds dreigender aan te kijken. Juist op het moment dat ik het op wil geven en mijn muis al naar het kruisje rechts bovenin stuur, begint MSN te knipperen.

Ik zucht. De onweerstaanbare aantrekkingskracht van social media en de effecten daarvan op ons dagelijks leven: ik zou er bijna een column over kunnen schrijven.

P.S. Deze week ook serieus genetwerkt, tijdens de Brabantse Schrijversdag in Breda. Maar daarover kan schrijfmaatje Werner veel beter vertellen. 😉

  16 reacties op “Ik hartje Internet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Anti-spam code * * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.