Sinds een week draai ik elke ochtend een knot in mijn haar, zet mijn leesbril op, ga voor de eettafel staan en spreek plechtig tot de jongens: ‘De komende uren ben ik niet jullie moeder.’ Ik laat een stilte vallen en kijk ze beurtelings aan. ‘Vanaf nu ben ik jullie meester en…’
Straf
‘Eh… mam. Om onze meester te zijn mis je toch een bepaald onderdeel hoor.’
‘Ssst! Vanaf nu ben ik al jullie meesters en juffen bij elkaar, voor alle vakken.’
‘Je bent superwoman!’
‘Ssst! Jullie noemen me juffrouw Iris. Bij mij gelden dezelfde regels als op school en wie niet luistert krijgt straf.’
Ze geven nog wat tegengas, maar met mijn strenge bril op heb ik ze snel in het gareel. Ze steken zelfs hun vinger op als ze naar het toilet moeten. Man, het werkt echt.
Zondagsschool
Eigenlijk ben ik nog beter dan al hun meesters en juffen bij elkaar. Eerst raffel ik het opgegeven werk van school af, en daarna geef ik ze nog extra onderwijs. Bij mij krijgen ze kookles (boterhammen smeren), tuinierlessen (onkruid wieden), kledingorigami (was vouwen) en zet-de-kliko-aan-de-straat les. En het gaat gewoon door op zondag! Zwabberles, stofzuigcollege, een keuzemodule Marie Kondo en natuurlijk ook regelmatig iets leuks, zoals handenarbeid. Dan mogen ze de vaatwasser uitruimen.
Creatief
Sommige vakken kan ik ook niet leuker maken dan ze zijn, die namen heb ik nu eenmaal niet zelf verzonnen. Maar het gaat uiteindelijk om de invulling. Biologie betekent dat ze de planten water mogen geven, bij wiskunde krijgen ze breuken als ik ze de volumes van de ingrediënten voor mijn appeltaart laat omrekenen, en natuurlijk spreek ik de hele dag tegen ze in het Frans (sowieso de kookles), Engels (alles wat ik niet in het Frans weet) en Duits (commando’s), en ik laat ze elke zin die ik uitspreek grammaticaal ontleden.
Stickers
Als beloning mogen ze af en toe tv kijken zodat de juf ook even op adem kan komen. En natuurlijk heb ik altijd een opgewekt humeur. Ik maak constant grapjes en dubbele salto’s door de kamer, deel stickers uit (oude ongebruikte zegeltjes van de Jumbo maar ze zien er zo chic uit!) en aan het einde van de dag krijgen ze een uitgebreid rapport. Zie ze eens werken! En wat léren ze veel. De jongste praatte vannacht zelfs Frans in zijn slaap. ‘Va t’en, maman. Va t’en!’ prevelde hij. Zo trots op hem.
Thuisgym
Streng maar rechtvaardig, dat ben ik. Ook voor mezelf trouwens. Zojuist tijdens de gym liet ik de jongens fietsbanden oppompen voor de biceps, terwijl ik ondertussen nadacht over mijn eigen fitness. Nu de sportschool is gesloten, moet ik thuis namelijk mijn buns op steel zien te houden. Ik deed lunges op de trap, squats met een rugzak verzwaard met servies, en voor mijn kettlebell swings gebruikte ik een vat ruitenwisservloeistof dat ik in de schuur had gevonden.
Respect
Ik had heel even de knot uit mijn haar en de bril van mijn neus, toen ik liggend op de keukenvloer mijn glute bridges deed – uiteraard met een zware braadpan op mijn buik – toen de oudste het waagde me uit te lachen.
‘Sta daar niet te hinniken!’ pufte ik. ‘Geef me liever die kleine pan aan, past die nog in deze?’
En ja hoor, het paste en ik deed moeiteloos nog tien herhalingen. Dat kreeg hem wel stil. Zó dwing je respect af.
Enfin. Alles onder controle dus hier, maak je over ons maar geen zorgen. Veel liefs. Ik ga weer verder. Even een knot in mijn haar draaien en mijn bril opzetten. En de vaatwasser piepte trouwens. Handenarbeidles begint.
3 reacties op “Dat vinden wij alleen maar heel bijzonder”