‘Wat zullen we dit jaar eens doen?’ Ze houdt haar glas sherry even opzij waarop het wordt gevuld door haar butler. ‘Vrede? Verdraagzaamheid? Verbroedering? We hebben het allemaal al eens gehad.’
‘Individualisme?’ oppert Willem-Alexander. Hij zit met zijn knieën opgetrokken bij het haardvuur en plukt pluisjes van het tapijt die hij in het vuur gooit.
‘Hmm… In 1981 had ik iets met eenzaamheid. Dat lijkt er te veel op.’
‘Jee, mam. Wie herinnert zich nu je toespraak van 1981?!’
Beatrix kijkt hem vermanend aan vanover haar leesbril.
‘Oké. Oké. Dan doe je eh… Pfff. Weet ik veel. Vertrouwen in elkaar of zo?’
‘Vertrouwen in elkaar.’ Beatrix neemt een slok van sherry en staart wat langs haar zoon af, het haardvuur in. ‘Klinkt best goed. Maar zouden ze dat vreten?’ Verschrikt kijkt ze om naar de butler, die op zijn vaste plek vlak achter haar lievelingsfauteuil staat. Ze is zo aan hem gewend dat ze zijn aanwezigheid steeds vaker vergeet. ‘Ik bedoel: Is dat een boodschap die de mensen willen horen?’ herstelt ze zich.
‘Tuurlijk mam. Vertrouwen is hartstikke in. Dat las ik laatst nog in de Happinez die Max op het toilet had laten slingeren. Vertrouwen is het nieuwe tolereren. Je neemt gewoon die speech van 19.. – wat was het ook alweer? Die ene over tolerantie en die bouw je een beetje om naar vertrouwen. Kan tegenwoordig allemaal met ‘zoek en vervang’ in Word, maar dat weet je speechschrijver vast wel.’
‘Echt waar, jongen? De techniek staat voor niks hè.’
‘Klopt mam.’
Het is even stil. Wim-Lex pulkt aan het tapijt op zoek naar meer pluisjes.
‘Weet je wat ook heel erg in is mam? Dingen laten lekken.’
‘Dingen laten lekken? Zoals een inlegkruisje dat doorlekt?’
Willem-Alexander knikt een keer subtiel naar de vaste plek van de butler.
Geagiteerd kijkt Trix om. ‘Felix, kun jij even een pakje sigaretten voor me halen?’
Felix verdwijnt, waarop Beatrix opstaat om de fles sherry die nu buiten haar bereik is, naar zich toe te halen. ‘Vertel. Lekken, klinkt spannend. En eigenlijk ben ik best wel heel erg toe aan iets spannends. Over niet al te lange tijd ga ik met pensioen, weet je. Dan wil ik nog iets memorabels gedaan hebben. Een klein onberispelijkheidje waardoor mensen tenminste niet eeuwig blijven denken dat ik zo’n stijve trut was.’
‘Nou, je moet die toespraak zogenaamd per ongeluk ergens laten slingeren waar iemand anders hem vindt.’
‘Op het toilet of zo? Net zoals die Happinez van Maxima?’
‘Zoiets. Maar dan bij voorkeur in de buurt van iemand die het vervolgens in de krant kan zetten.’
‘Oké, maar dan wil ik ook een beetje een leuk onderwerp. Iets stouts.’ Ze nipt nog een keer van haar sherry.
‘Hou het nu maar gewoon bij ‘vertrouwen’. Daar kun je best wel wat ruige kanten mee op. Sowieso een leuk geintje: Een toespraak over vertrouwen die uitlekt. Whaha!’ Wim-Lex gooit nog een pluisje in het haardvuur. ‘Geloof me mam. Gewoon lekker lekken en dan afwachten waar dat toe leidt. Zien we daarna wel verder. Go with the flow. Dat stond ook in de Happinez trouwens.’
Beatrix schiet overeind, er spat wat sherry op haar lila huispak. ‘Hé! ‘Happinez’, is dat niks? Klinkt wel lekker modern.’
Wim-Lex maakt een kotsgeluid. ‘Saai mam. Vertrouwen is prima. En dan maar lekken.’
‘Vooruit dan, we gaan lekken. Als een inlegkruisje. Proost, jongen!’
(Foto: Nu.nl)
18 reacties op “Als een inlegkruisje”